Плин

Материал из свободной русской энциклопедии «Традиция»
Перейти к навигации Перейти к поиску

Плин (лат. Plyno) – один из юных правителей (лат. regii iuuenes) ранней Скифии . По сведениям позднеантичных римских историков Помпея Трога , Юстина и Павла Оросия , примерно в 21 веке до н.э. был изгнан из Скифии происками вельмож вместе со Сколопитом . Братья (?) поселились в стране [[|]] Каппадокии на берегах реки Термодонт (Южное Причерноморье). Трактовки имен по созвучиям имеют корни в разных языках, включая и праславянский. Сколопит именем напаоминает самоназвание скифов - сколоты. Плин - плиты (плинфа - кирпич), да и позднее "блин" (при всей первоначальной настороженности к такому варианту), помня в частности, что и Платон - широкий,"плоский" (плат - платок).

Н.И.Васильева [1] при учете достижений ученых, развивающих Курганную гипотезу , относит это ко времени прекращения господства скифов в Азии ассирийским царем Нином – за 1300 лет до основания Рима (по Павлу Оросию). Сопоставляя даты (основание Рима - 753г. до н.э.), можно считать, что скифы господствовали в Азии в 36-21вв. до н.э., то есть в эпоху ранней бронзы. Это время знаменитой Ямной культуры и ее непосредственных предшественников, время, когда арии южнорусских степей как индоевропейцы расселялись по всем направлениям на юг, создавая новые царства.

По Н.И.Васильевой, [2] датировка прекращения скифского господства в Азии совпадает с окончанием Ямной и началом Катакомбной культуры на юге России. Культуры имеют преемственность, но их отличия отражает какие-то социально-политические изменения, внутреннюю перестройку ранней скифской цивилизации; что на какой-то момент сопровождалось некоторым ослаблением Скифии и потерей ее влияния на соседние страны.

Сопоставление текстов Оросия и Юстина (тот суммировал труды Помпея Трога) примерно на 21 век до н.э. отражает события так (сюжетное сопоставление переводов):

Aquote1.png «В это время двое скифских юношей из царского рода, Плин и Сколопит (Сколопетий — у Оросия: .), изгнанные из отечества происками вельмож (партией оптиматов из родной страны — у Оросия, что может иметь любопытные трактовки политической жизни Скифии 3 – 2 тыс. до н.э..), увлекли за собой множество молодежи (своеобразных «младоскифов»: .), поселились на каппадокнйском берегу у реки Термодонта и заняли соседнюю Темискирскую равнину (по побережью Причерноморья — у Оросия.). Там они в течение многих лет грабили соседей и потом были изменнически убиты вследствие заговора народов (заговором соседей — у Оросия.). Жены их, видя, что к изгнанию прибавилось сиротство, сами взялись за оружие и стали защищать свои владения сначала оборонительными войнами, а потом и наступательными (при этом убили и своих оставшихся мужчин — у Оросия.)». Aquote2.png

[3]

Латинский текст Эпитомы Юстина позволяет делать новые и более точные варианты переводов: «Sed apud Scythas medio tempore duo regii iuuenes Plynos et Scolopitus, per factionem optimatum domo pulsi, ingentem iuuentutem secum traxere, 2 et in Cappadociae ora iuxta amnem Thermodonta consederunt subiectosque Themiscyrios campos occupauere. 3 Ibi, per multos annos spoliare finitimos adsueti, conspiratione populorum per insidias trucidantur. 4 Horum uxores, cum uiderent exilio suo additam orbitatem, arma sumunt finesque suos submouentes primo, mox etiam inferentes bella defendunt. 5 Nubendi quoque finitimis animum omisere, seruitutem, non matrimonium appellantes. 6 Singulare omnium saeculorum exemplum, auxere rem publicam sine uiris, iam etiam cum contemptu uirorum tuentur. 7 Et ne feliciores aliae aliis uiderentur, uiros, qui domi remanserant, interficiunt. 8 Ultionem quoque caesorum coniugum excidio finitimorum consequuntur. 9 Tum pace armis quaesita, ne genus interiret, concubitus finitimorum ineunt. 10 Si qui mares nascerentur, interficiebant. Virgines in eundem ipsis morem, non otio neque lanificio, 11 sed armis, equis, uenationibus exercebant, inustis infantum dexterioribus mammis, ne sagittarum iactus impediatur, unde dictae Amazones. 12 Duae his reginae fuere, Martesia et Lampeto, quae in duas partes agmine diuiso, inclitae iam opibus, uicibus gerebant bella, soli terminos alternis defendentes, 13 et ne successibus deesset auctoritas, genitas se Marte praedicabant. 14 Itaque, maiore parte Europae subacta, Asiae quoque nonnullas ciuitates occupauere. 15 Ibi, Epheso multisque aliis urbibus conditis, partem exercitus cum ingenti praeda domum dimittunt. 16 Reliquae, quae ad tuendum Asiae imperium remanserant, concursu barbarorum cum Martesia regina interficiuntur. 17 In huius locum filia eius Orithyia regno succedit, cui praeter singularem belli scientiam, eximia seruatae in omne aeuum uirginitatisadmiratio fuit. 18 Huius uirtute, tantum additum gloriae et famae Amazonum est ut Herculi rex, cui duodecim stipendia debebat, quasi inpossibile imperauerit, ut arma reginae Amazonum sibi adferret. 19 Eo igitur profectus longis nouem nauibus, comitante principum Graeciae iuuentute, inopinantes adgreditur. 20 Duae tum sorores Amazonum regna tractabant, Antiope et Orithyia ; sed Orithyia foris bellum gerebat.

21 Igitur cum Hercules ad litus Amazonum adplicuit, infrequens multitudo cum Antiope regina nihil hostile metuente erat. 22 Qua re effectum est ut paucae repentino tumultu excitae arma sumerent facilemque uictoriam hostibus darent. 23 Multae itaque caesae captaeque, in his duae Antiopae sorores, Menalippe ab Hercule, Hippolyte a Theseo. 24 Sed Theseus, obtenta in praemium captiua, eandem in matrimonium adsumpsit et ex ea genuit Hippolytum. 25 Hercules post uictoriam Menalippen captiuam sorori reddidit et pretium arma reginae accepit, atque ita functus imperio ad regem reuertitur. 26 Sed Orithyia, ubi conperit bellum sororibus inlatum et raptorem esse Atheniensium principem, hortatur comites in ultionem frustraque et Ponti sinum et Asiam edomitam esse dicit, si Graecorum non tam bellis quam rapinis pateant. 27 Auxilium deinde a Sagylo, rege Scythiae, petit : genus Scytharum esse, cladem uirorum, necessitatem armorum, belli causas ostendit, adsecutasque uirtute, ne segniores uiris feminas habere Scythae uiderentur. 28 Motus ille domestica gloria mittit cum ingenti equitatu filium Panasagorum in auxilium, 29 Sed ante proelium dissensione orta, ab auxiliis desertae bello ab Atheniensibus uincuntur. 30 Receptaculum tamen habuere castra sociorum, quarum auxilio intactae ab aliis gentibus in regnum reuertuntur. 31 Post Orithyiam Penthesilea regno potita est, cuius Troiano bello inter fortissimos uiros, cum auxilium aduersus Graecos ferret, magna uirtutis documenta extitere.

32 Interfecta deinde Penthesilea exercituque eius absumpto, paucae, quae in regno remanserant, aegre se aduersum finitimos defendentes, usque tempora Alexandri Magni durauerunt. 33 Harum Minithyia siue Thalestris regina, concubitu Alexandri per dies tredecim ad subolem ex eo generandum obtento, reuersa in regnum breui tempore cum omni Amazonum nomine intercidit.[4]

Примечания[править | править код]

  1. Н.И. Васильева. "Великая Скифия" // - М., Издательство "Метагалактика", 1999-2000. - 304 с. (Журнал "История" выпуск 2(11)). http://kladina.narod.ru/vasilyeva/vasilyeva.htm
  2. Н.И. Васильева. "Великая Скифия" // - М., Издательство "Метагалактика", 1999-2000. - 304 с. (Журнал "История" выпуск 2(11)). http://kladina.narod.ru/vasilyeva/vasilyeva.htm
  3. ПАВЕЛ ОРОЗИЙ ИСТОРИЯ ПРОТИВ ЯЗЫЧНИКОВ HISTORIAE ADVERSUM PAGANOS http://www.vostlit.info/Texts/rus14/Orozij/frametext1.htm
  4. http://www.forumromanum.org/literature/justin/texte2.html